اهداف: روش‌های خودکنترلی و مداخلات غیردارویی مثل فعالیت‌های هوازی و برنامه‌های رژیم غذایی بر مقاومت به انسولین و کیفیت زندگی در بیماران دیابتی نوع دو تاثیر بسزایی دارند. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر 12 هفته تمرین هوازی به‌همراه رژیم غذایی بر مقاومت به انسولین و کیفیت زندگی بیماران دیابتی نوع دو بود.

مواد و روش‌ها: در این پژوهش نیمه‌تجربی در سال 1392، 23 زن چاق مبتلا به دیابت نوع دو در شهرستان تایباد به‌روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب و به دو گروه تمرین هوازی (12 نفر) و تمرین هوازی همراه رژیم غذایی (11 نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرین هوازی به‌مدت 36 جلسه با تواتر سه جلسه در هفته با شدت 50 تا 70% ضربان قلب ذخیره انجام شد. گروه دوم علاوه بر داشتن فعالیت بدنی، رژیم غذایی کم­کالری 500کیلوکالری کمتر از انرژی روزانه را نیز رعایت کردند. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS 16 و آزمون‌های T همبسته و T مستقل تحلیل شدند.

یافته­ها: سطوح قند خون، انسولین ناشتا و شاخص مقاومت به انسولین تنها در گروه تمرین به‌همراه رژیم کاهش معنی­داری یافت (05/0p<) و تنها تفاوت میانگین­های قند خون ناشتا بین دو گروه معنی­دار بود (035/0=p). همچنین تفاوت میانگین­های خرده‌مقیاس‌های محدودیت در ایفای نقش به علل جسمانی (0001/0=p)، محدودیت در ایفای نقش به علل روانی (002/0=p)، عملکرد اجتماعی (002/0=p)، درد (001/0=p) و سلامت عمومی (002/0=p) بین دو گروه معنی­دار بود.

نتیجه‌گیری: 12 هفته تمرین هوازی همراه رژیم غذایی باعث بهبود قند خون، انسولین ناشتا، مقاومت به انسولین و برخی خرده‌مقیاس‌های کیفیت زندگی در بیماران دیابتی نوع دو می‌شود.