ااهداف: امروزه رویکردهای گوناگون زوج‌درمانی با هدف کاهش تعارضات و آشفتگی ارتباطی میان زوج‌ها به‌وجود آمده است. الگوی زوج‌درمانی خودتنظیمی، کاربرد نظریه خودکنترلی رفتاری در مشکلات رابطه‌ای است. این الگو هم توسعه‌ای در زوج‌درمانی شناختی- رفتاری و هم تلاشی برای ارایه چارچوب یکپارچه التقاطی به‌منظور استفاده از سایر زوج‌درمانی‌هاست. هدف از پژوهش حاضر، تعیین کارآیی رویکرد زوج‌درمانی کوتاه‌مدت خودتنظیمی بر کاهش استرس زناشویی زوج‌ها بود. ابزار و روش‌ها: در این پژوهش نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون، 16 زوج دارای مشکلات زناشویی مراجعه‌کننده به سرای سلامت گل‌ها واقع در منطقه 6 شهرداری تهران در تابستان 1393، با استفاده از نمونه‌گیری دردسترس، انتخاب شده و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر کدام 8 زوج) قرار گرفتند. ابزار پژوهش‏، مقیاس استرس زناشویی استکهلم- تهران بود که در دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون توسط آزمودنی‌ها تکمیل شد. مداخله زوج‌درمانی کوتاه‌مدت خودتنظیمی در 8 جلسه یک‌ساعته با توالی هر هفته یک جلسه، به‌شیوه زوجی و جداگانه برای گروه آزمایش اجرا شد، اما گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکرد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک‌متغیره و در نرم‌افزار SPSS 20 تحلیل شدند. یافته‌ها: در مرحله پس‌آزمون، میانگین نمرات استرس زناشویی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به‌صورت معنی‌داری کاهش یافت (0001/0=p). نتیجه‌گیری: زوج‌درمانی کوتاه‌مدت خودتنظیمی در بهبود استرس زناشویی زوجین موثر است.