اهداف: گیاهان دارویی و مشتقات آنها از دیرباز در درمان دیابت و عوارض آن مطرح بوده‌اند. از طرفی، تمرینات هوازی نیز به‌عنوان جزء ضروری در درمان بیماران دیابتی نوع 2 در نظر گرفته می‌شود. هدف این پژوهش، تعیین اثر تمرین هوازی و مصرف عصاره بنه بر سطوح پلاسمایی لیپوکالین 2 و شاخص مقاومت به انسولین در موش­های نر دیابتی‌شده با استرپتوزوتوسین بود.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش نر نژاد ویستار در پنج گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی، دیابت+تمرین، دیابت+عصاره و دیابت+تمرین+عصاره قرار گرفتند. دیابت با تزریق درون‌صفاقی استرپتوزوتوسین (40میلی‌گرم بر کیلوگرم) القا شد. برنامه تمرینی شامل 6 هفته تمرین هوازی روی نوارگردان (5 جلسه در هفته، هر جلسه 40 دقیقه با سرعت 20متر در دقیقه و شیب 5درجه) بود. گروه‌های عصاره در پایان هر جلسه تمرین، عصاره بنه (25میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن) دریافت کردند. پس از 6 هفته، سطوح پلاسمایی انسولین، گلوکز و لیپوکالین 2 اندازه‌گیری شد. داده­ها توسط آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی LSD در نرم‌افزار SPSS 19 تحلیل شدند.

یافته‌ها: میانگین شاخص لیپوکالین 2 در گروه‌های پنج‌گانه اختلاف معنی‌داری نداشت (115/0=p)، اما شاخص مقاومت به انسولین در گروه‌های پنج‌گانه اختلاف معنی‌دار داشت (025/0=p). میانگین شاخص مقاومت به انسولین در گروه‌های دیابت+تمرین (025/0=p) و دیابت+تمرین+عصاره (017/0=p) در مقایسه با گروه کنترل دیابتی به‌طور معنی‌داری پایین‌تر بود. بین میانگین شاخص مقاومت به انسولین در سایر گروه‌های دیابتی اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد (05/0p>).

نتیجه‌گیری: تمرین هوازی به‌تنهایی و به‌همراه مصرف عصاره بنه از طریق کاهش مقاومت به انسولین، اختلال عملکرد ناشی از آثار اکسایشی دیابت را بهبود می­بخشد‌.