دوره 24، شماره 1 - ( زمستان 1396 )
جلد 24 شماره 1 صفحات 11-7 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
khosravi N, kordi N. Effect of One Period of Resistance Training on Some Fibrinolytic Factors of Active Young Men. Intern Med Today 2018; 24 (1) :7-11
URL: http://imtj.gmu.ac.ir/article-1-2688-fa.html
URL: http://imtj.gmu.ac.ir/article-1-2688-fa.html
خسروی نیکو، کردی نگین. تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی بر برخی عوامل فیبرینولیتیک مردان جوان فعال. طب داخلی روز. 1396; 24 (1) :7-11
نیکو خسروی* 
1، نگین کردی2
1، نگین کردی2
1- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه الزهرا(س)، تهران، ایران ، niku461@yahoo.com
2- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه الزهرا(س)، تهران، ایران
2- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه الزهرا(س)، تهران، ایران
چکیده: (4352 مشاهده)
اهداف: تغییرات و عدم تعادل در سیستم هموستاز، یکی از علل اصلی حملات قلبی است. فعالیت بدنی در کنترل خودکار سیستم قلبی- عروقی نقش مهمی ایفا می‌کند. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی بر برخی عوامل فیبرینولیتیک مردان جوان فعال انجام شد.
مواد و روش‌ها: در این پژوهش نیمهتجربی، 30 مرد جوان ورزشکار عضو یکی از باشگاههای شهرستان قم، در سال 1395 به‌صورت دردسترس انتخاب و با جایگزینی تصادفی در سه گروه تمرین مقاومتی تک‌مفصله، تمرین مقاومتی چندمفصله و گروه کنترل (هر گروه 10 نفر) قرار گرفتند. پروتکل تمرینی به‌مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه اجرا شد. قبل از شروع و بعد از آخرین جلسه تمرینی، cc6 نمونه خونی برای ارزیابی سطوح سرمی فیبرینوژن، PT (آزمون زمان پروترومبین) و PTT (آزمون زمان نسبی ترومبوپلاستین) جمع‌آوری شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس عاملی 3×2، آزمون تعقیبی بونفرونی و آزمون T زوجی با نرم‌افزار SPSS 22 استفاده شد.
یافتهها: صرفنظر از نوع پروتکل، یک دوره تمرین مقاومتی باعث کاهش فیبرینوژن (0001/0=p) و افزایش زمان پروترومبین (047/0=p) شد، اما در زمان نسبی ترومبوپلاستین تغییر معنی‌دار ایجاد نکرد (111/0=p).
نتیجهگیری: تمرینات مقاومتی در مردان فعال موجب کاهش مقدار فیبرینوژن و افزایش PTمی‌شود، اما تغییری در PTT ایجاد نمی‌کند.
مواد و روش‌ها: در این پژوهش نیمهتجربی، 30 مرد جوان ورزشکار عضو یکی از باشگاههای شهرستان قم، در سال 1395 به‌صورت دردسترس انتخاب و با جایگزینی تصادفی در سه گروه تمرین مقاومتی تک‌مفصله، تمرین مقاومتی چندمفصله و گروه کنترل (هر گروه 10 نفر) قرار گرفتند. پروتکل تمرینی به‌مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه اجرا شد. قبل از شروع و بعد از آخرین جلسه تمرینی، cc6 نمونه خونی برای ارزیابی سطوح سرمی فیبرینوژن، PT (آزمون زمان پروترومبین) و PTT (آزمون زمان نسبی ترومبوپلاستین) جمع‌آوری شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس عاملی 3×2، آزمون تعقیبی بونفرونی و آزمون T زوجی با نرم‌افزار SPSS 22 استفاده شد.
یافتهها: صرفنظر از نوع پروتکل، یک دوره تمرین مقاومتی باعث کاهش فیبرینوژن (0001/0=p) و افزایش زمان پروترومبین (047/0=p) شد، اما در زمان نسبی ترومبوپلاستین تغییر معنی‌دار ایجاد نکرد (111/0=p).
نتیجهگیری: تمرینات مقاومتی در مردان فعال موجب کاهش مقدار فیبرینوژن و افزایش PTمی‌شود، اما تغییری در PTT ایجاد نمی‌کند.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
علوم پايه پزشكي
دریافت: 1395/11/10 | پذیرش: 1396/4/27 | انتشار: 1396/10/9
دریافت: 1395/11/10 | پذیرش: 1396/4/27 | انتشار: 1396/10/9
چکیده گسترده انگلیسی [HTML 21 KB] (105 دریافت)
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |