اهداف: این پژوهش در نظر دارد تا تاثیر تمرینات ورزشی داوطلبانه در دوران نوجوانی را بر روی سطوح تستوسترون و کورتیکوسترون موش‌های صحرایی نر به دنبال استرس دوران کودکی مورد مطالعه قرار دهد.
مواد و روش‌ها: در این پژوهش تجربی، 36 سر بچه موش بعنوان آزمودنی‌های تحقیق انتخاب شدند و از روز2 تا 14 به مدت 180 دقیقه از مادرشان جدا شدند. سپس برای تعیین گروه‌های تجربی و کنترل، در روز 21 این موش‌ها به ‌صورت تصادفی به 3 گروه قسمت شدند. گروه‌ها شامل کنترل، با استرس جدا شدن از مادر، چرخ دو جوندگان بود. گروه اول از روز 2 تا 14 جدایی از مادر را تجربه کردند و گروه شاهد از همان ابتدا به همراه مادر نگهداری می‌شدند. گروه‌های تمرینی، از روز 21 ام تولد، شروع به دویدن (داوطلبانه) کردند. سپس سطوح تستوسترون و کورتیزول تمامی گروه‌ها اندازه گیری شد و داده‌های بدست آمده مورد آنالیز آماری با روش‌های آماری تی و آنوا، در سطح معنی‌داری (0.05>p)، قرار گرفتند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد استرس جدایی از مادر، بصورت معنی‌داری، سطوح کورتیزول را افزایش و سطح تستوسترون را کاهش داده است (0.0002  = p 0.039 = p). از طرفی ورزش داوطلبانه، در مقایسه با گروه استرس، موجب افزایش تستوسترون و کاهش قابل ملاحظه کورتیزول شده است
نتیجه گیری: نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که، تمرینات ورزشی، بخصوص ورزش داوطلبانه، در دوران نوجوانی، موجب کاهش استرس شده و سبب افزایش تستوسترون و کاهش کورتیزول در بزرگسالی می‌شود.