اهداف: عدم تعادل و اختلال در عملکرد روزانه (نشستن، برخاستن و راه رفتن) عمده علائم بالینی بیماری ام اس و فعالیت بدنی و ورزش یک روش غیردارویی مهم در بازتوانی و کنترل علائم بالینی آن می‌باشد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر مطالعه اثر تمرین ترکیبی با غالب هوازی و مصرف مکمل کوآنزیم Q10 بر عملکرد عضلانی مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 28 بیمار ام اس (با مقیاس ناتوانی 3 الی 5) با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه تجربی (تمرین ترکیبی+ مکمل Q10، تمرین ترکیبی+ دارونما، مکمل Q10) و یک گروه کنترل (دارونما) تقسیم شدند. گروه تمرین ترکیبی + مکمل Q10 و تمرین ترکیبی + دارونما یک برنامه تمرین ترکیبی شامل دو جلسه تمرین استقامتی (با شدت 50% حداکثر ضربان قلب در ابتدا و 60% در آخر دوره) و یک جلسه تمرین مقاومتی (با شدت 50% یک تکرار بیشینه در ابتدا و 60% در انتهای دوره) در هفته را به مدت هشت هفته انجام دادند. مکمل Q10 به مقدار روزانه 200 میلی‌گرم به صورت کپسول تجویز و از نشاسته نیز به عنوان دارونما استفاده شد. استقامت و سرعت راه رفتن با استفاده از آزمون‌های برخاستن از صندلی، 6 دقیقه پیاده روی، برخاستن از صندلی و راه رفتن و زمان 7.5 متر راه رفتن قبل و بعد از هشت هفته تمرین اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آنالیز کواریانس و t همبسته در سطح معنی‌داری  0.05>p تجزیه و تحلیل شد.  
یافته‌ها: نتایج حاکی از کاهش معنی‌دار مدت زمان برخاستن و نشستن و افزایش معنی‌دار استقامت و سرعت راه رفتن گروه‌های تمرین مکمل و تمرین نسبت به گروه مکمل و دارونما بود.
نتیجه‌گیری: تمرین ترکیبی همراه با مصرف مکمل Q10 و حتی به تنهایی نیز منجر به بهبود عملکرد عضلانی از جمله نشستن، برخاستن و راه رفتن بیماران مبتلا به ام اس می‌شود. بنابراین این روش می‌تواند به عنوان یک روش تکمیلی در کنار درمان دارویی برای بهبود علائم بالینی این بیماری مفید باشد.