دوره 25، شماره 2 - ( بهار 1398 )
جلد 25 شماره 2 صفحات 133-127 |
برگشت به فهرست نسخه ها
محسن صاحبان ملکی* 
1، بهاره ابراهیمی2 ، سمیرا اسحقی2 ، مصطفی امیری3 ، مریم معاون سعیدی4
1، بهاره ابراهیمی2 ، سمیرا اسحقی2 ، مصطفی امیری3 ، مریم معاون سعیدی4
1- گروه بیهوشی، مرکز تحقیات بالینی بیمارستان علامه بهلول، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران. ، dr.saheban@gmu.ac.ir
2- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران.
3- گروه علوم پایه، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران.
4- گروه طب کار، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران.
2- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران.
3- گروه علوم پایه، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران.
4- گروه طب کار، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران.
چکیده: (2958 مشاهده)
اهداف: لرز یک فعالیت ماهیچه ای نوسانی و غیر ارادی است که گرمای متابولیکی را افزایش می دهد و یک عارضه در بیحسی نورآگزیال است. لرز باعث افزایش مصرف اکسیژن بافتی و فعالیت قلبی و ریوی می شود که می تواند ایجاد عوارض قلبی و عروقی، خونریزی و عفونی نماید. در این طرح تحقیقاتی دوزهای مختلف منیزیم سولفات را در پیشگیری از لرز بعد از عمل در بیماران تحت بیحسی نخاعی بررسی کردیم.
مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی دوسوکور، 99 بیمار با ASA کلاس یک یا دو و در محدوده سنی بین 80-20 سال کاندید جراحی عمومی، ارتوپدی یا اورولوژی تحت بی حسی اسپاینال که به اتاق عمل بیمارستان های 15 خرداد و علامه بهلول گنابادی مراجعه کرده بودند، به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده و به صورت تصادفی ساده به سه گروه تقسیم شدند. به هر سه گروه منیزیم سولفات 20% که در گروه A با دوز
30 mg/kg، گروه B با دوز 50 mg/kg و گروه C با دوز 80 mg/kg بعد از اسپاینال و طی 15 دقیقه انفوزیون شد. طی جراحی و پس از اتمام جراحی به مدت یک ساعت بیماران توسط پژوهشگر از نظر لرز قابل دیدن کنترل شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شد. برای مطمئن شدن از توزیع نرمال داده ها از تست کولموگروف اسمیرنوف استفاده شده وسطح معنی داری p-value کمتر از 05/0 در نظر گرفته شده است.
یافته ها: در گروهA ، 29 نفر ( 89%) بدون لرز و 4 نفر ( 11%) لرز داشتند که شدت لرز همه گرید1 بود. در گروهB ، 28 نفر ( 84% ) لرز نداشتند ولی 5نفر (16%) لرز داشتند که شدت لرز در 4 نفر (11%) گرید1 و در یک نفر (5%) گرید 3 بود. در گروهC ، 29 نفر (89% ) بدون لرز و 4 نفر (11%) لرز داشتند که شدت لرز گرید3 بود. فراوانی و شدت لرز بین گروه A و B (P=0/374)، بین گروه A و C (P=0/631) و بین گروه B و C (P=0/676) اختلاف معنی داری وجود نداشت.
نتیجه گیری: دوز پایین سولفات منیزیوم 20% (30 mg/kg) به اندازه دوزهای بالاتر آن در پیشگیری از بروز لرز بعد از عمل در بیماران بی حسی اسپاینال موثر است.
مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی دوسوکور، 99 بیمار با ASA کلاس یک یا دو و در محدوده سنی بین 80-20 سال کاندید جراحی عمومی، ارتوپدی یا اورولوژی تحت بی حسی اسپاینال که به اتاق عمل بیمارستان های 15 خرداد و علامه بهلول گنابادی مراجعه کرده بودند، به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده و به صورت تصادفی ساده به سه گروه تقسیم شدند. به هر سه گروه منیزیم سولفات 20% که در گروه A با دوز
30 mg/kg، گروه B با دوز 50 mg/kg و گروه C با دوز 80 mg/kg بعد از اسپاینال و طی 15 دقیقه انفوزیون شد. طی جراحی و پس از اتمام جراحی به مدت یک ساعت بیماران توسط پژوهشگر از نظر لرز قابل دیدن کنترل شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شد. برای مطمئن شدن از توزیع نرمال داده ها از تست کولموگروف اسمیرنوف استفاده شده وسطح معنی داری p-value کمتر از 05/0 در نظر گرفته شده است.
یافته ها: در گروهA ، 29 نفر ( 89%) بدون لرز و 4 نفر ( 11%) لرز داشتند که شدت لرز همه گرید1 بود. در گروهB ، 28 نفر ( 84% ) لرز نداشتند ولی 5نفر (16%) لرز داشتند که شدت لرز در 4 نفر (11%) گرید1 و در یک نفر (5%) گرید 3 بود. در گروهC ، 29 نفر (89% ) بدون لرز و 4 نفر (11%) لرز داشتند که شدت لرز گرید3 بود. فراوانی و شدت لرز بین گروه A و B (P=0/374)، بین گروه A و C (P=0/631) و بین گروه B و C (P=0/676) اختلاف معنی داری وجود نداشت.
نتیجه گیری: دوز پایین سولفات منیزیوم 20% (30 mg/kg) به اندازه دوزهای بالاتر آن در پیشگیری از بروز لرز بعد از عمل در بیماران بی حسی اسپاینال موثر است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |