دوره 25، شماره 1 - ( زمستان 1397 )
جلد 25 شماره 1 صفحات 28-22 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Fatahi A, Azizbiegi K, Ranjbar K, Mohammadzade K. The Protective Effect of High Intensity Interval Training Preconditioning on Ischemia Reperfusion-Injury in Ageing Rats
. Intern Med Today 2019; 25 (1) :22-28
URL: http://imtj.gmu.ac.ir/article-1-3053-fa.html
URL: http://imtj.gmu.ac.ir/article-1-3053-fa.html
فتاحی عدنان، عزیزبیگی کمال، رنجبر کمال، محمد زاده خالید. اثر محافظتی پیش شرطی سازی تمرینات اینتروال با شدت بالا بر آسیب ناشی از ایسکمی ریپرفیوژن در موش های نر سالمند . طب داخلی روز. 1397; 25 (1) :22-28
عدنان فتاحی1 
، کمال عزیزبیگی1 ، کمال رنجبر* 2، خالید محمد زاده1
، کمال عزیزبیگی1 ، کمال رنجبر* 2، خالید محمد زاده1
1- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد سنندج ، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران.
2- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرعباس، ایران. ، kamal_ranjbar2010@yahoo.com
2- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرعباس، ایران. ، kamal_ranjbar2010@yahoo.com
چکیده: (2858 مشاهده)
اهداف: مقاومت بافت میوکارد به ایسکمی در دوران سالمندی کاهش می‌یابد. تمرینات ورزشی از طریق القای پیش‌شرطی‌سازی ایسکمی موجب کاهش اندازه ناحیه انفارکتوس در پاسخ به ایسکمی-ریپرفیوژن می‌شود. بنابراین در این مطالعه، به ارزیابی تاثیر تمرینات اینتروال با شدت بالا بر آسیب ناشی از ایسکمی-ریپرفیوژن در موش‌های سالمند پرداخته شده است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 20 راس موش نر ویستار سالمند 20 ماهه به طور تصادفی در دو گروه کنترل (10=n ) و گروه تمرینی (10=n ) توزیع شدند. گروه تمرینی به مدت 8 هفته تمرینات اینتروال با شدت بالا را انجام دادند. 48ساعت پس از اخرین جلسه تمرینی کلیه آزمودنی‌ها به وسیله انسداد شریان پایین رونده قدامی تحت جراحی ایسکمی (30 دقیقه) ریپرفیوژن (120 دقیقه) میوکارد قرار گرفتند. پس از اتمام مدت زمان ریپرفیوژن میوکارد شاخص‌های استرس اکسیداتیو و اندازه ناحیه انفارکتوس مورد اندازه‌گیری قرار گرفت. برای ارزیابی تفاوت بین گروه‌ها، آزمون مستقل با سطح معناداری 0.05≥ p مورد استفاده قرار گرفت.
یافته‌ها: میزان گلوتاتیون پراکسیداز، کاتالاز و مالون دی‌آلدئید بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت، اما میزان گلوتاتیون احیا شده به طور معناداری در گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل بیشتر بود (0.05 = p). اندازه ناحیه انفارکتوس در گروه تمرینی به میزان 7 درصد نسبت به گروه کنترل کمتر بود (0.001 = p).
نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش نشان داد که 8 هفته تمرینات اینتروال باشدت بالا احتمالاَ از طریق افزایش ظرفیت آنتی‌اکسیدانی گلوتاتیون احیا شده موجب کاهش اندازه ناحیه انفارکتوس در موش‌های سالمند می‌شود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 20 راس موش نر ویستار سالمند 20 ماهه به طور تصادفی در دو گروه کنترل (10=n ) و گروه تمرینی (10=n ) توزیع شدند. گروه تمرینی به مدت 8 هفته تمرینات اینتروال با شدت بالا را انجام دادند. 48ساعت پس از اخرین جلسه تمرینی کلیه آزمودنی‌ها به وسیله انسداد شریان پایین رونده قدامی تحت جراحی ایسکمی (30 دقیقه) ریپرفیوژن (120 دقیقه) میوکارد قرار گرفتند. پس از اتمام مدت زمان ریپرفیوژن میوکارد شاخص‌های استرس اکسیداتیو و اندازه ناحیه انفارکتوس مورد اندازه‌گیری قرار گرفت. برای ارزیابی تفاوت بین گروه‌ها، آزمون مستقل با سطح معناداری 0.05≥ p مورد استفاده قرار گرفت.
یافته‌ها: میزان گلوتاتیون پراکسیداز، کاتالاز و مالون دی‌آلدئید بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت، اما میزان گلوتاتیون احیا شده به طور معناداری در گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل بیشتر بود (0.05 = p). اندازه ناحیه انفارکتوس در گروه تمرینی به میزان 7 درصد نسبت به گروه کنترل کمتر بود (0.001 = p).
نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش نشان داد که 8 هفته تمرینات اینتروال باشدت بالا احتمالاَ از طریق افزایش ظرفیت آنتی‌اکسیدانی گلوتاتیون احیا شده موجب کاهش اندازه ناحیه انفارکتوس در موش‌های سالمند می‌شود.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
فيزيولوژی پزشکی
دریافت: 1397/3/29 | پذیرش: 1397/9/3 | انتشار: 1397/10/1
دریافت: 1397/3/29 | پذیرش: 1397/9/3 | انتشار: 1397/10/1
چکیده گسترده انگلیسی [HTML 23 KB] (88 دریافت)
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |