دوره 25، شماره 4 - ( پائیز 1398 )
جلد 25 شماره 4 صفحات 339-324 |
برگشت به فهرست نسخه ها
ساناز عینی* 
1، محمد نریمانی2 ، فریبا صادقی موحد3
1، محمد نریمانی2 ، فریبا صادقی موحد3
1- گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران. ، sanaz.einy@yahoo.com
2- گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
3- گروه پوست، نورولوژی و روان‌پزشکی و رادیولوژی، دانشکده پزشکی و پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل، ایران.
2- گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
3- گروه پوست، نورولوژی و روان‌پزشکی و رادیولوژی، دانشکده پزشکی و پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل، ایران.
چکیده: (3911 مشاهده)
اهداف درمان مبتنی برذهنی‌سازی و شناختی‌تحلیلی از رویکردهای معدود روان‌درمانی هستند که روش‌های خاصی برای درمان اختلال شخصیت مرزی ارائه می‌دهند. از این رو هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان مبتنی برذهنی‌سازی و درمان شناختی‌تحلیلی بر بهبود قدرت ایگو و مکانیسم‌های دفاعی افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بود.
مواد و روش ها این پژوهش از نوع شبه‌تجربی بود که در آن از طرح پیش‌آزمون‌پس‌آزمون با گروه کنترل و مرحله پیگیری استفاده شد. ۴۰ مرد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی به صورت نمونه‌گیری هدفمند از میان مردان بستری‌شده در بیمارستان روان‌پزشکی ایثار و بخش روان‌پزشکی بیمارستان فاطمی اردبیل در سال ۱۳۹۶ انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایشی اول، ۲۰ جلسه درمان مبتنی برذهنی‌سازی و گروه آزمایشی دوم، ۱۶ جلسه درمان شناختی‌تحلیلی را دریافت کردند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های قدرت ایگو و سبک‌های دفاعی استفاده شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس آمیخته و آزمون شفه تحلیل شدند.
یافته ها نتایج نشان داد هر دو روش مداخله در بهبود قدرت ایگو و مکانیسم‌های دفاعی افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی تأثیر‌گذار بودند (۰/۰۰۱>P). با این حال تأثیر درمان مبتنی بر ذهنی‌سازی بر نمره کلی قدرت ایگو و دفاع‌های رشدنایافته بیشتر از مداخله دیگر بود (۰/۰۵>P) و در دفاع‌های نوروتیک بین این دو مداخله تفاوت معناداری وجود نداشت (۰/۰۵
نتیجه گیری نتایج حاضر پژوهش می‌تواند شرایط استفاده از این روش‌های درمانی را به عنوان بخشی از برنامه درمان غیر‌دارویی در مراکز مختلف درمانی یا در بیمارستان‌های روان‌پزشکی فراهم آورد.
مواد و روش ها این پژوهش از نوع شبه‌تجربی بود که در آن از طرح پیش‌آزمون‌پس‌آزمون با گروه کنترل و مرحله پیگیری استفاده شد. ۴۰ مرد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی به صورت نمونه‌گیری هدفمند از میان مردان بستری‌شده در بیمارستان روان‌پزشکی ایثار و بخش روان‌پزشکی بیمارستان فاطمی اردبیل در سال ۱۳۹۶ انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایشی اول، ۲۰ جلسه درمان مبتنی برذهنی‌سازی و گروه آزمایشی دوم، ۱۶ جلسه درمان شناختی‌تحلیلی را دریافت کردند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های قدرت ایگو و سبک‌های دفاعی استفاده شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس آمیخته و آزمون شفه تحلیل شدند.
یافته ها نتایج نشان داد هر دو روش مداخله در بهبود قدرت ایگو و مکانیسم‌های دفاعی افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی تأثیر‌گذار بودند (۰/۰۰۱>P). با این حال تأثیر درمان مبتنی بر ذهنی‌سازی بر نمره کلی قدرت ایگو و دفاع‌های رشدنایافته بیشتر از مداخله دیگر بود (۰/۰۵>P) و در دفاع‌های نوروتیک بین این دو مداخله تفاوت معناداری وجود نداشت (۰/۰۵
نتیجه گیری نتایج حاضر پژوهش می‌تواند شرایط استفاده از این روش‌های درمانی را به عنوان بخشی از برنامه درمان غیر‌دارویی در مراکز مختلف درمانی یا در بیمارستان‌های روان‌پزشکی فراهم آورد.
واژه‌های کلیدی: اختلال شخصیت مرزی، درمان مبتنی بر ذهنی‌سازی، درمان شناختی‌تحلیلی، قدرت ایگو، مکانیسم‌های دفاعی
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
بهداشت روان
دریافت: 1398/1/4 | پذیرش: 1398/5/22 | انتشار: 1398/7/9
دریافت: 1398/1/4 | پذیرش: 1398/5/22 | انتشار: 1398/7/9
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |