logo
دوره 27، شماره 2 - ( بهار 1400 )                   جلد 27 شماره 2 صفحات 245-230 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Ahmadi F, Siahkouhian M, Mirdar S, Tapak L. The Effect of a Detraining After Resistance Training on the Histochemical Expression of Potassium Channels and Mitochondrial Biogenesis of Heart Tissue in Male Rats. Intern Med Today 2021; 27 (2) :230-245
URL: http://imtj.gmu.ac.ir/article-1-3501-fa.html
احمدی فاطمه، سیاه کوهیان معرفت، میردار شادمهر، تاپاک لیلی. اثر بی‌تمرینی متعاقب تمرین مقاومتی بر بیان ایمنو هیستوشیمیایی کانال‌های پتاسیمی و بیوژنز میتوکندری در بافت قلب موش‌های نر. طب داخلی روز. 1400; 27 (2) :230-245

URL: http://imtj.gmu.ac.ir/article-1-3501-fa.html


1- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
2- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران. ، m_siahkohian@uma.ac.ir
3- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران.
4- گروه آمارزیستی، مرکز تحقیقات مدل‌سازی بیماری‌های غیرواگیر، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
چکیده:   (1802 مشاهده)
اهداف: بی‌تمرینی ممکن است سازگاری‌های قلبی ـ عروقی را تحت تأثیر قرار دهد. هدف از تحقیق حاضر، اثر یک دوره بی‌تمرینی متعاقب تمرین مقاومتی بر بیان ایمنو هیستوشیمیایی کانال‌های پتاسیمی حساس به ATP و بیوژنز میتوکندریایی بافت قلب موش‌های صحرایی نر است.
مواد و روش ها: تحقیق حاضر از نوع تجربی بود. سی سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار گروه (کنترل، کنترل ـ بی‌تمرینی، تمرین مقاومتی و تمرین مقاومتی ـ بی‌تمرینی) تقسیم شدند. گروه کنترل در ابتدای تحقیق قربانی شده و گروه کنترل ـ بی‌تمرینی (11 هفته) فعالیت ورزشی نداشتند. گروه تمرین مقاومتی هشت هفته تمرین را اجرا کردند. گروه تمرین مقاومتی ـ بی‌تمرینی بعد از اتمام تمرینات به مدت سه هفته تمرین نکردند. برای بررسی آماری از آزمون واریانس یک‌راهه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.
یافته ها: بیان KIR6.2 ،‌SUR2a ،‌PGC1α و TFAM در بافت قلب گروه کنترل ـ بی‌تمرینی به طور معناداری کمتر از گروه تمرین مقاومتی (0/001=P) و در گروه تمرین مقاومتی به طور معناداری بیشتر از گروه تمرین مقاومتی ـ بی‌تمرینی (001/P=0) بود. بیان PGC1α در گروه تمرین مقاومتی ـ بی‌تمرینی بیشتر از گروه کنترل ـ بی‌تمرینی بود (001/P=0).
نتیجه گیری: تمرین مقاومتی از طریق افزایش بیان KIR6.2 و SUR2a باعث افزایش PGC1α و TFAM در بافت قلب موش‌های صحرایی می‌شود، اما بی‌تمرینی باعث کاهش بیان کانال‌های پتاسیمی و عوامل افزایش‌دهنده بیوژنز میتوکندریایی می‌شود.
متن کامل [PDF 5373 kb]   (1401 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (2227 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: علوم پايه پزشكي
دریافت: 1398/12/21 | پذیرش: 1399/5/25 | انتشار: 1400/1/12

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.