Internal Medicine Today
طب داخلی روز
Intern Med Today
Medical Sciences
http://imtj.gmu.ac.ir
80
journal80
2981-0086
2981-0086
10.18869/acadpub.hms
en
jalali
1396
6
1
gregorian
2017
9
1
23
4
online
1
fulltext
fa
مقایسه تاثیر دو نوع پروتکل تمرینی (هوازی و مقاومتی) بر سطوح اینترلوکین-10، پروتئین واکنشگر C و شاخص مقاومت به انسولین در زنان دیابتی نوع دو
Comparison the Effect of Two Exercise Training Protocols (Aerobic and Resistance Exercises) on Levels of Interleukin-10, C-Reactive Protein (CRP) and Insulin Rresistance Index in Women with Type 2 Diabetes
زنان
Obstetrics and Gynecology
پژوهشی
Original
<strong><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">اهداف:</span></span></strong><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;"> التهاب مزمن در بدن میتواند محرکی برای مقاومت به انسولین و دیابت نوع دو باشد. </span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">پروتئین واکنشگر </span></span><span dir="LTR"><span style="font-family:cambria,serif;"><span style="font-size:8.0pt;">C</span></span></span> <span dir="LTR"><span style="font-family:cambria,serif;"><span style="font-size:8.0pt;">(CRP)</span></span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;"> شاخصی از التهاب سیستمیک </span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">و </span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">اینترلوکین-10 یکی از مهمترین سایتوکاینهای ضدالتهابی است</span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">. </span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">هدف تحقیق حاضر، </span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">مقایسه تاثیر دو نوع پروتکل تمرینی (هوازی و مقاومتی) بر سطوح </span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">اینترلوکین-10</span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">، </span></span><span dir="LTR"><span style="font-family:cambria,serif;"><span style="font-size:8.0pt;">CRP</span></span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;"> و شاخص مقاومت به انسولین در زنان دیابتی نوع دو بود.</span></span><br>
<strong><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">مواد و روشها: </span></span></strong><span style="letter-spacing:-.3pt;"><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">در این پژوهش نیمهتجربی با طرح پیشآزمون- پسآزمون</span></span></span><span style="letter-spacing:-.3pt;"><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;"> در سال 1394،</span></span></span><span style="letter-spacing:-.3pt;"><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;"> 24 زن مبتلا به دیابت نوع دو مراجعهکننده به مراکز کنترل دیابت شهر تهران </span></span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">بهروش نمونهگیری تصادفی انتخاب شده و بهطور تصادفی به سه گروه 8نفری؛ تمرین هوازی، تمرین مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. </span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">تمرینات در گروه هوازی با 65-50% حداکثر اکسیژن مصرفی و </span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">در گروه </span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">مقاومتی با شدت 70-60% </span></span><span style="letter-spacing:-.3pt;"><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">یک تکرار بیشینه</span></span></span> <span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">بهمدت 10 هفته انجام شد. </span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">قبل و بعد از تمرینات، شاخصهای آنتروپومتریک و نمونههای خونی آزمودنیها مورد ارزیابی قرار گرفت. </span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">دادهها بهکمک نرمافزار </span></span><span dir="LTR"><span style="font-family:cambria,serif;"><span style="font-size:8.0pt;">SPSS 20</span></span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;"> و توسط آزمون آنالیز واریانس با اندازههای تکراری تحلیل شدند.</span></span><br>
<strong><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">یافتهها</span></span></strong>: <span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">پس از 10 هفته، سطوح </span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">اینترلوکین-10</span></span> <span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">در گروههای هوازی </span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">و مقاومتی </span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">افزایش معنیدار </span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">و </span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">سطوح انسولین، گلوکز ناشتا و </span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">شاخص مقاومت به انسولین</span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;"> کاهش معنیدار یافت، </span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">ولی غلظت </span></span><span dir="LTR"><span style="font-family:cambria,serif;"><span style="font-size:8.0pt;">CRP</span></span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;"> و درصد چربی بدن تنها در گروه تمرین مقاومتی کاهش معنیدار داشت </span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">(05/0</span></span><span dir="LTR"><span style="font-family:cambria,serif;"><span style="font-size:8.0pt;">p<</span></span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">)</span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">.</span></span><br>
<strong><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">نتیجهگیری:</span></span></strong> <span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">هر دو نوع تمرین مقاومتی و هوازی موجب بهبود سطوح گلوکز ناشتا، انسولین، شاخص مقاومت به انسولین و افزایش سطح </span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">اینترلوکین-10</span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;"> در زنان دیابتی نوع دو </span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">میشود. همچنین تمرین مقاومتی </span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;">در این افراد میزان </span></span><span dir="LTR"><span style="font-family:cambria,serif;"><span style="font-size:8.0pt;">CRP</span></span></span><span style="font-family:iransharp_printingsize,sans-serif;"><span style="font-size:10.0pt;"> را کاهش میدهد. </span></span><br>
<strong>Aims: </strong>Chronic inflammation in the body can be a stimulant for insulin resistance and type 2 diabetes. C-reactive protein (CRP) is an indicator of systemic inflammation and Interleukin-10 is one of the most important anti-inflammatory cytokines. The purpose of this study was to compare the effect of two exercise training protocols (aerobic and resistance exercises) on levels of Interleukin-10, CRP and insulin resistance index (HOMA-IR) in women with type 2 diabetes.<br>
<strong>Materials </strong><strong><span dir="RTL">&</span></strong><strong> Methods: </strong>In this semi-experimental study with pre-test and post-test design in 2015, 24 women with type 2 diabetes who referred to diabetes control centers in Tehran city were selected by random sampling method and randomly divided into three groups (n=8): aerobic training group, resistance training group and control group. Exercise training was conducted in aerobic training group with 50-65% of maximum oxygen consumption (Vo<sub>2</sub>max) and in resistance training group with intensity of 60-70% one repetition maximum (1RM) for 10 weeks. Before and after exercise, anthropometric indices and blood samples of subjects were evaluated. Data were analyzed by SPSS 20 software and using repeated measures analysis of variance.<br>
<strong>Findings:</strong> After 10 weeks, levels of Interleukin-10 in the aerobic training and resistance training groups were significantly increased and insulin, fasting glucose and insulin resistance index decreased significantly, but CRP concentration and body fat percentage decreased only in the resistance training group (p<0.05).<br>
<strong>Conclusion: </strong>Both exercise training protocols improve fasting blood glucose, insulin, insulin resistance index and increase levels of Interleukin-10 in type 2 diabetic women. Resistance training also decrease levels of CRP.<br>
<br>
اینترلوکین-10, پروتئین واکنشگر C, دیابت نوع دو, تمرین هوازی, تمرین مقاومتی
Interleukin-10 [https://www.ncbi.nlm.nih.gov/mesh/68016753],
C-Reactive Protein [https://www.ncbi.nlm.nih.gov/mesh/68002097],
Type 2 Diabetes [https://www.ncbi.nlm.nih.gov/mesh/68003924],
Aerobic Training [https://www.ncbi.nlm.nih.gov/mesh/68015444],
285
292
http://imtj.gmu.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-2493-1&slc_lang=fa&sid=1
N.
Khosravi
نیکو
خسروی
8000319475328460024479
8000319475328460024479
Yes
Exercise physiology Department, Education & Sport Sciences Faculty, Alzahra University, Tehran, Iran
گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه الزهرا(س)، تهران، ایران
F.
Fatahi
فهیمه
فتاحی
8000319475328460024480
8000319475328460024480
No
Exercise physiology Department, Education & Sport Sciences Faculty, Alzahra University, Tehran, Iran
گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه الزهرا(س)، تهران، ایران
A.
Ramezankhani
اعظم
رمضان خانی
8000319475328460024481
8000319475328460024481
No
Exercise Physiology Department, Education & Sport Sciences Faculty, Tehran University, Tehran, Iran
گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران