دوره 18، شماره 3 - ( پاییز 1391 )
جلد 18 شماره 3 صفحات 105-95 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Assarzade Noushabadi M, Abedi B. Effects of combination training on insulin resistance index and some inflammatory markers in inactive men. Intern Med Today 2012; 18 (3) :95-105
URL: http://imtj.gmu.ac.ir/article-1-1302-fa.html
URL: http://imtj.gmu.ac.ir/article-1-1302-fa.html
عصارزاده نوش‌آبادی محسن، عابدی بهرام. اثرات تمرین ترکیبی بر شاخص مقاومت به انسولین و برخی نشانگرهای التهابی در مردان غیرفعال. طب داخلی روز. 1391; 18 (3) :95-105
1- ، abedi@iaumahallat.ac.ir
چکیده: (9344 مشاهده)
اهداف: تمرینات ورزشی اثر مثبتی در پیشگیری و درمان چاقی و دیابت دارند. تنظیم هورمون‌های مشتق از بافت چربی از جمله آدیپونکتین، پروتئین واکنشگر C (CRP) و اینترلوکین-6 ممکن است در این زمینه موثر باشد. هدف این مطالعه تعیین اثر تمرینات ترکیبی بر میزان آدیپونکتین، CRP، شاخص مقاومت به انسولین و اینترلوکین-6 در مردان غیرفعال بود.
روش‌ها: در این کارآزمایی نیمه‌تجربی، 20 آزمودنی مرد غیرفعال از میان 100 آزمودنی داوطلب واجد شرایط در سال 1390 در شهرستان مبارکه به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب و به‌صورت تصادفی در 2 گروه 10نفری کنترل و تمرین تقسیم شدند. برنامه تمرینی مورد استفاده شامل 36 جلسه تمرین ترکیبی (هوازی- مقاومتی) طی 12 هفته بود. گروه کنترل هیچ فعالیت جسمانی انجام ندادند. در پایان تمرین ترکیبی، نمونه‌های خونی از هر دو گروه جمع‌آوری شد. میزان آدیپونکتین، CRP، اینترلوکین-6 و شاخص مقاومت به انسولین قبل و بعد از 12 هفته برنامه تمرینی اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: حداکثر اکسیژن مصرفی، درصد چربی بدن و نسبت دور کمر به لگن بعد از 12 هفته بهبود یافت، اما وزن بدن و شاخص توده بدنی در طول تمرین تغییری نداشت. پس از 12 هفته تمرین ترکیبی، کاهش معنی‌داری در غلظت انسولین و شاخص مقاومت به انسولین در گروه تمرین مشاهده شد، اما تغییر معنی‌داری در غلظت CRP، اینترلوکین-6 و آدیپونکتین قبل و 12 هفته پس از فعالیت مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: تمرین ترکیبی هوازی- مقاومتی، باعث بهبود سطح CRP، اینترلوکین-6 و آدیپونکتین نمی‌شود و تغییرات ایجادشده در مقاومت به انسولین، نمی‌تواند توضیحی برای تغییر در سطح نشانگرهای التهابی باشد.
روش‌ها: در این کارآزمایی نیمه‌تجربی، 20 آزمودنی مرد غیرفعال از میان 100 آزمودنی داوطلب واجد شرایط در سال 1390 در شهرستان مبارکه به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب و به‌صورت تصادفی در 2 گروه 10نفری کنترل و تمرین تقسیم شدند. برنامه تمرینی مورد استفاده شامل 36 جلسه تمرین ترکیبی (هوازی- مقاومتی) طی 12 هفته بود. گروه کنترل هیچ فعالیت جسمانی انجام ندادند. در پایان تمرین ترکیبی، نمونه‌های خونی از هر دو گروه جمع‌آوری شد. میزان آدیپونکتین، CRP، اینترلوکین-6 و شاخص مقاومت به انسولین قبل و بعد از 12 هفته برنامه تمرینی اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: حداکثر اکسیژن مصرفی، درصد چربی بدن و نسبت دور کمر به لگن بعد از 12 هفته بهبود یافت، اما وزن بدن و شاخص توده بدنی در طول تمرین تغییری نداشت. پس از 12 هفته تمرین ترکیبی، کاهش معنی‌داری در غلظت انسولین و شاخص مقاومت به انسولین در گروه تمرین مشاهده شد، اما تغییر معنی‌داری در غلظت CRP، اینترلوکین-6 و آدیپونکتین قبل و 12 هفته پس از فعالیت مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: تمرین ترکیبی هوازی- مقاومتی، باعث بهبود سطح CRP، اینترلوکین-6 و آدیپونکتین نمی‌شود و تغییرات ایجادشده در مقاومت به انسولین، نمی‌تواند توضیحی برای تغییر در سطح نشانگرهای التهابی باشد.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
علوم پايه پزشكي
دریافت: 1390/7/16 | پذیرش: 1392/2/15 | انتشار: 1392/2/15
دریافت: 1390/7/16 | پذیرش: 1392/2/15 | انتشار: 1392/2/15
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |