اهداف: بازماندگان سوختگی با فرآیندهای دردناک و بدشکلی‌های ناشی از اثر زخم مواجه می‌شوند و اغلب مشکلات عمده‌ای را تجربه می‌کنند. هدف این پژوهش شناسایی روابط بین PTSD و سبک‌های دفاعی- روانی در بیماران سوختگی بود.

روش‌ها: این پژوهش همبستگیِ مقطعیِ پس‌رویدادی در 90 بیمار بستری در مرکز سوانح سوختگی و جراحی ترمیمی ولایت رشت در سال 1390 انجام شد و 63 بیمار به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب و وارد ﭘژوهش شدند. از فرم مشخصات جمعیت‌شناختی، مقیاس اختلال استرس پس از سانحه می‌سی‌سی‌پی و پرسش‌نامه سبک‌های دفاعی برای جمع‌آوری داده استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها در نرم‌افزار آماری spss 16 و با استفاده از آزمون‌های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام شد.

یافته‌ها: شدت سوختگی با بخش‌های سوخته بدن، PTSD ، سبک دفاعی روان‌آزرده و رشدنایافته، همبستگی مثبت و با سبک دفاعی رشدیافته همبستگی منفی داشت. همچنین بخش‌های سوخته بدن با PTSD ارتباط مستقیم و PTSD با سبک رشدیافته ارتباط معکوس و با سبک‌های روان‌آزرده و رشدنایافته ارتباط مستقیم داشت. 7/17% واریانس PTSD از طریق متغیر سبک دفاعی رشدیافته، 3/44% از طریق متغیر سبک دفاعی روان‌آزرده و 73% از طریق متغیر سبک دفاعی رشدنایافته قابل پیش‌بینی بود.

نتیجه‌گیری: بین شدت سوختگی، PTSD و سبک‌های دفاعی- روانی ارتباط وجود دارد.