دوره 24، شماره 1 - ( زمستان 1396 )
جلد 24 شماره 1 صفحات 16-13 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Torkamani Noughabi M, Vaezi G, Abtahi Eivari H, Hojati V. Comparing Acute and Chronic Effects of 1-(3-Chlorophenyl) Piperazine and Mianserin Injection on Yawning and Penile Erection in Rats. Intern Med Today 2018; 24 (1) :13-16
URL: http://imtj.gmu.ac.ir/article-1-2795-fa.html
URL: http://imtj.gmu.ac.ir/article-1-2795-fa.html
ترکمنی نوقابی مهدی، واعظی غلامحسن، ابطحی ایوری حسین، حجتی ویدا. مقایسه اثرات حاد و مزمن تزریق 1- (3-کلروفنیل) پیپیرازین و میانسرین بر خمیازه و نعوظ آلت تناسلی در موش‌های صحرایی. طب داخلی روز. 1396; 24 (1) :13-16
1- گروه زیست شناسی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران
2- گروه زیست شناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ، gh.vaezi@yahoo.com
3- گروه بیوشیمی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران
2- گروه زیست شناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ، gh.vaezi@yahoo.com
3- گروه بیوشیمی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران
چکیده: (4157 مشاهده)
اهداف: خمیازه‌کشیدن یک رفتار فیلوژنتیک و مسری است که همراه با کشش یا نعوظ آلت تناسلی در پستانداران، پرندگان و خزندگان تحت شرایط مختلف مشاهده می‌شود. هدف این پژوهش، تعیین اثرات تزریق حاد و مزمن 1- (3-کلروفنیل) پیپیرازین و میانسرین بر خمیازه و نعوظ آلت تناسلی در موش‌های صحرایی نر بالغ بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 300-250گرم به‌طور تصادفی به سه گروه 10تایی شامل؛ گروه دریافت‌کننده تزریق زیرجلدی سالین به‌عنوان گروه کنترل، گروه دریافت‌کننده تزریق زیرجلدی 1- (3-کلروفنیل) پیپیرازین به‌میزان 5/0میلی‌گرم بر کیلوگرم و گروه دریافت‌کننده تزریق زیرجلدی میانسرین به‌میزان 2/0میلی‌گرم بر کیلوگرم تقسیم شدند. پس از تزریق زیرجلدی در فاز حاد (روز اول) و فاز مزمن (روز چهاردهم)، تعداد خمیازه و نعوظ آلت تناسلی به‌مدت 60 دقیقه مشاهده و ثبت شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS 13 و آزمون‌های تحلیل واریانس یک‌طرفه، تعقیبی توکی و T زوجی تحلیل شدند.
یافته‌ها: گروه میانسرین در فاز حاد، در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی‌داری در تعداد خمیازه (01/0p<) و نعوظ آلت تناسلی (05/0p<) نشان داد. گروه مزمن میانسرین کاهش معنی‌داری نسبت به گروه حاد در تعداد خمیازه (01/0p<) و نعوظ آلت تناسلی (05/0p<) داشت. 1- (3-کلروفنیل) پیپیرازین، در مقایسه با گروه حاد فقط در فاز مزمن افزایش معنی‌داری در تعداد خمیازه نشان داد (05/0p<).
نتیجه‌گیری: تجویز حاد میانسرین باعث افزایش و تجویز مزمن آن باعث کاهش تعداد خمیازه و نعوظ آلت تناسلی موش‌های صحرایی می‌شود. 1- (3-کلروفنیل) پیپیرازین فقط در فاز مزمن موجب افزایش تعداد خمیازه می‌شود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 300-250گرم به‌طور تصادفی به سه گروه 10تایی شامل؛ گروه دریافت‌کننده تزریق زیرجلدی سالین به‌عنوان گروه کنترل، گروه دریافت‌کننده تزریق زیرجلدی 1- (3-کلروفنیل) پیپیرازین به‌میزان 5/0میلی‌گرم بر کیلوگرم و گروه دریافت‌کننده تزریق زیرجلدی میانسرین به‌میزان 2/0میلی‌گرم بر کیلوگرم تقسیم شدند. پس از تزریق زیرجلدی در فاز حاد (روز اول) و فاز مزمن (روز چهاردهم)، تعداد خمیازه و نعوظ آلت تناسلی به‌مدت 60 دقیقه مشاهده و ثبت شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS 13 و آزمون‌های تحلیل واریانس یک‌طرفه، تعقیبی توکی و T زوجی تحلیل شدند.
یافته‌ها: گروه میانسرین در فاز حاد، در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی‌داری در تعداد خمیازه (01/0p<) و نعوظ آلت تناسلی (05/0p<) نشان داد. گروه مزمن میانسرین کاهش معنی‌داری نسبت به گروه حاد در تعداد خمیازه (01/0p<) و نعوظ آلت تناسلی (05/0p<) داشت. 1- (3-کلروفنیل) پیپیرازین، در مقایسه با گروه حاد فقط در فاز مزمن افزایش معنی‌داری در تعداد خمیازه نشان داد (05/0p<).
نتیجه‌گیری: تجویز حاد میانسرین باعث افزایش و تجویز مزمن آن باعث کاهش تعداد خمیازه و نعوظ آلت تناسلی موش‌های صحرایی می‌شود. 1- (3-کلروفنیل) پیپیرازین فقط در فاز مزمن موجب افزایش تعداد خمیازه می‌شود.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
فيزيولوژی پزشکی
دریافت: 1396/3/31 | پذیرش: 1396/8/17 | انتشار: 1396/10/9
دریافت: 1396/3/31 | پذیرش: 1396/8/17 | انتشار: 1396/10/9
چکیده گسترده انگلیسی [HTML 18 KB] (65 دریافت)
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
