Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

زمینه و هدف: شیوع دیابت در ایران و کشورهای در حال توسعه درحال افزایش است و شیوع آن 4-5/4% و در جمعیت بالای 30 سال بیش از 14% می‌باشد. کیفیت زندگی بیماران دیابتی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؛ مطالعه حاضر با هدف تأثیر مداخله آموزشی بر میزان کیفیت زندگی بیماران دیابتی نوع 2 انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه نیمه‌تجربی (مداخله‌ای)، 120 نفر از بیماران دیابتی نوع 2 که در مرکزتحقیقات دیابت یزد پرونده داشتند و سن آنها بین 25-75 سال بود، به صورت تصادفی انتخاب شدند و مورد مطالعه قرار گرفتند؛ اطلاعات از طریق پرسشنامه استاندارد SF-20 و به روش مصاحبه جمع‌آوری گردید. نمونه‌ها به دو گروه 60 نفری تقسیم شدند که به گروه آزمون در دو جلسه به روش سخنرانی و بحث گروهی، آموزش داده شد. پس از گذشت دو ماه، مجدداً از هر دو گروه با همان پرسشنامه و همان سؤالات اطلاعات لازم جمع‌آوری و داده‌ها در دو نوبت بین گروه آزمون و شاهد قبل و بعد از آموزش مقایسه گردید. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمونهای ANOVA، t و t زوجی در سطح معنی‌داری 05/0P مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: میانگین سالهای ابتلا به دیابت نمونه‌ها 19/787/9 سال بود؛ به طور کلی کیفیت زندگی در 46/32% از بیماران ضعیف، در 46/32% متوسط و در 08/35% خوب بود. بین شغل، جنس، سواد و داشتن و نداشتن عوارض رتینوپاتی و نوروپاتی با کیفیت زندگی در گروه آزمون، قبل و بعد از مداخله از نظر آماری رابطه معنی‌داری مشاهده شد (017/0P<) ولی در گروه شاهد بین متغیرهای فوق وکیفیت زندگی قبل و بعد از مداخله رابطه معنی‌دار آماری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: بهترین راه برای کاهش عوارض دیابت و افزایش کیفیت زندگی آنها، آموزش است که هزینه زیادی در بر نداشته و برای تمام بیماران قابل اجرا می‌باشد. بیماران در هر شرایطی می‌توانند با آموزش و بخصوص با استفاده از یک پرسشنامه استاندارد مانند SF-20 که نیازهای آموزشی بیماران را مشخص می‌نماید، از بروز عوارض دیابت در خود جلوگیری نمایند.

واژه‌های کلیدی: کیفیت زندگی، دیابت نوع 2، SF-20

متن کامل [PDF 227 kb]   (3632 دریافت)