اهداف: جراحی انکساری یکی از روش‌های اصلاح عیوب انکساری به‌شمار می‌رود. تکنیک‌های جراحی انکساری قرنیه‌ای از طریق تغییراتی که در انحنا، ضخامت و فاکتور شکل قرنیه ایجاد می‌کنند سبب اصلاح عیوب انکساری می‌شوند. بنابراین هدف از این مطالعه، بررسی اثر جراحی انکساری بر ضخامت و انحنای پایه قرنیه و تیزبینی بود.

روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، 38 بیمار در محدوده سنی 48-18 سال که برای انجام عمل جراحی انکساری به بیمارستان الزهرا^(س) زاهدان مراجعه کردند به‌طور تصادفی انتخاب شدند. در مورد هر فرد ابتدا عیب انکسار به روش رتینوسکوپی با استفاده از داروی سیکلوپلژیک تعیین شد. در مراجعات بعدی بیماران که یک روز، یک هفته، یک ماه، 3 ماه و 6 ماه بعد از جراحی صورت گرفت، تیزبینی هر فرد مجدداً تعیین شد. بعد از جمع‌آوری داده‌های مورد نظر در نرم‌افزار SPSS 15.5 ، از آزمون‌های آماری T زوجی، همبستگی پیرسون و آنالیز واریانس با اندازه‌گیری تکراری به‌منظور تجزیه و تحلیل استفاده شد.

یافته‌ها: تفاوت آماری معنی‌داری بین میانگین تیزبینی در زمان‌های مختلف بعد از عمل مشاهده شد. تفاوت معنی‌داری بین ضخامت و همچنین قدرت انکساری قرنیه در 5 نقطه مورد بررسی قبل از عمل و 6 ماه بعد از عمل مشاهده شد. در افراد گروه‌های مایوپی، مایوپیک آستیگمات و هایپروپی تفاوت معنی‌داری بین ضخامت قرنیه در 5 نقطه مورد بررسی مشاهده نشد، ولی تفاوت معنی‌داری بین قدرت قرنیه در این 5 نقطه وجود داشت.

نتیجه‌گیری: متوسط تیزبینی بعد از عمل، با گذشت زمان بهبود می‌یابد و تیزبینی با اصلاح قبل از عمل بیشتر از تیزبینی بعد از عمل است.