اهداف: عمده‌ترین شکل اضطراب در بیماران سوختگی، اضطراب ناشی از درد است. حمایت عاطفی و روانی بیمار باعث آسایش طی فرآیندهای مراقبتی و اقدامات درمانی می‌شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر برقراری ارتباطِ درمانی، بر کاهش اضطراب ناشی از درد و وضعیت ترمیم زخم‌های سوختگی انجام شد.

روش‌ها: این پژوهش نیمه‌تجربی در سال 1384 در دوره زمانی ده‌ماهه در بخش سوختگی زنان بیمارستان امام رضا^(ع) مشهد انجام شد و 60 نفر به روش غیرتصادفی انتخاب و در دو گروه 30نفری کنترل و مداخله مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده برای گردآوری داده‌ها، چک‌لیست خودگزارشی تعیین اضطراب ناشی از درد و چک‌لیست مشاهده‌ای میزان ترمیم زخم‌های سوختگی بود. برنامه ارتباطِ درمانی برای گروه مداخله به اجرا درآمد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS 12 و آزمون‌های مجذور کای، T مستقل و آنالیز واریانس استفاده شد.

یافته‌ها: اختلاف آماری معنی‌داری از نظر میزان اضطراب (63/0=p) و ترمیم زخم (73/0=p) در مرحله قبل از مداخله بین دو گروه کنترل و مداخله مشاهده نشد. میزان اضطراب نمونه‌های گروه مداخله در حین و بعد از مداخله کاهش معنی‌داری داشت (0001/0=p). وضعیت ترمیم زخم در گروه مداخله در حین مداخله (018/0=p) و بعد از مداخله (001/0=p) افزایش معنی‌داری نسبت به گروه کنترل داشت. میانگین نمره ترمیم زخم نمونه‌ها بعد از مداخله در گروه مداخله و کنترل اختلاف معنی‌داری نشان داد (009/0=p).

 نتیجه‌گیری: برقراری ارتباطِ درمانی پرستار با بیمار بر کاهش اضطراب و بهبود روند ترمیم زخم‌های سوختگی تاثیر مثبت دارد.