اهداف: هیجان‌ها و نیز چگونگی کنارآمدن با آنها بخشی از شخصیت آدمی هستند و بر سلامت وی تاثیر می‌گذارند. توانایی ارزیابی و ابراز هیجانات خود، تنظیم هیجانات خود و دیگران و بهره‌برداری از هیجان‌ها "هوش هیجانی" خوانده می‌شود. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر آموزش مولفه‌های هوش هیجانی بر افزایش خودکارآمدی و کاهش استرس شغلی بود.

  مواد و روش‌ها: این پژوهش نیمه‌تجربی در جامعه آماری کارمندان شهرداری شهر تهران در سال 1389 انجام شد. نمونه‌گیری به روش خوشه‌ای هدفمند انجام شد و 30 نفر از کسانی که نمره استرس شغلی بالا و خودکارآمدی پایین داشتند، انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای داده شدند. از پرسش‌نامه باورهای خودکارآمدی شرر و همکاران و مقیاس استرس شغلی رایس برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. پس از ورود داده‌ها به نرم‌افزار SPSS 16 ، از آمار توصیفی و آزمون T مستقل و ضریب همبستگی پیرسون برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد.

  یافته‌ها: میانگین نمره خودکارآمدی گروه آزمایش در پس‌آزمون 2/6±9/64 بود که اختلاف معنی‌داری با نمره پیش‌آزمون این گروه (5/8±9/51) داشت (1/5= t ؛ 05/0= p ). میانگین نمره نشانگان کلی استرس در پس‌آزمون گروه آزمایش 8/6±7/25 بود که اختلاف معنی‌داری با پیش‌آزمون این گروه (6/5±1/32) داشت. همبستگی منفی معنی‌داری بین افزایش خودکارآمدی و کاهش نشانگان کلی استرس مشاهده شد (223/0-؛ 033/0= p ).

  نتیجه‌گیری: آموزش مولفه‌های هوش هیجانی می‌تواند باعث افزایش باور خودکارآمدی و کاهش نشانگان استرس شغلی شود.