اهداف: با افزایش سن حاملگی، میزان عوارض و مرگ‌ومیر مادری و جنینی به‌طور مشخصی افزایش می‌یابد. با توجه به خطرات فوق لازم است از هفته 40 به بعد القای زایمان شروع شود. میزوپروستول از جمله داروهایی که برای این منظور مورد استفاده قرار می‌گیرد. هدف این مطالعه، مقایسه تاثیر میزوپروستول خوراکی با میزوپروستول واژینال در القای زایمان در حاملگی‌‌های پس از موعد بود.

مواد و روش‌ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور روی 180 زن باردار با سن حاملگی بیش از 40 هفته، مراجعه‌کننده به بلوک زایمان بیمارستان بعثت سنندج در سال‌‌های 1392 و 1393 انجام شد که به‌روش نمونه‌گیری بلوک‌بندی تصادفی انتخاب شدند. این افراد به‌روش بلوک‌بندی تصادفی 6تایی به سه گروه؛ میزوپروستول خوراکی 50میکروگرم، میزوپروستول خوراکی 100میکروگرم و میزوپروستول واژینال 25میکروگرم تقسیم شدند. داده‌ها ابتدا در چک‌لیست ثبت شده و سپس توسط نرم‌افزار SPSS 18 و آزمون‌های آنالیز واریانس یک‌طرفه، مجذور کای و آزمون دقیق فیشر مورد تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: میانگین نمره آپگار دقیقه اول و دوز مصرفی دارو در سه گروه دارای تفاوت معنی‌دار بود (0001/0=p). گروه‌ها از نظر میانگین نمره آپگار دقیقه پنجم، فراوانی اینداکشن، دفعات آن، نوع زایمان و عوارض آن با یکدیگر تفاوتی نداشتند (05/0p>)، ولی از نظر فراوانی دیسترس جنینی و بستری‌شدن نوزادان تفاوت معنی‌دار داشتند (05/0p<). میانگین فاصله زمانی مصرف میزوپروستول تا زمان زایمان در سه گروه تفاوت معنی‌داری نداشت (28/0=p).

نتیجه‌گیری: تجویز میزوپروستول خوراکی 100میکروگرمی در زنان باردار پس از موعد از نظر زمان القای زایمان و پیامد‌های مادری و نوزادی مناسب‌تر از میزوپروستول خوراکی 50میکروگرم و 25میکروگرمی واژینال است.