اهداف: فراهم‌کردن آرام‌بخشی به‌صورت صحیح در بیماران بستری در بخش مراقبت‌های ویژه به‌منظور کاهش ناراحتی و اضطراب آنان از اهمیت بسزایی برخوردار است. بر این اساس‏، کارکنان بخش ویژه نیازمند ابزارهایی به‌منظور اندازه‌گیری آرام‌بخشی موثر در این بیماران هستند. این پژوهش با هدف ارزیابی وضعیت آرام‌بخشی بیماران بستری در بخش مراقبت‌های ویژه با مقیاس آرام‌بخشی- بی‌قراری (SAS) و مقایسه نتایج آن با مقیاس آنالوگ دیداری (VAS) انجام شد.

ابزار و روش‌ها: در این پژوهش از نوع همبستگی در سال 1394، 106 بیمار بستری در بخش‌های مراقبت ویژه بیمارستان قائم مشهد به‌روش نمونه‌گیری سهمیه‌ای انتخاب شده و مورد بررسی قرار گرفتند. وضعیت آرام‌بخشی این بیماران با استفاده از نسخه فارسی اعتباریابی‌شده مقیاس آرام‌بخشی- بی‌قراری و مقیاس آنالوگ دیداری مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تحلیل داده‌ها، از نرم‌افزار آماری SPSS 20 و آزمون آماری ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد.

یافته‌ها: بین مقیاس آرام‌بخشی- بی‌قراری و مقیاس آنالوگ دیداری، همبستگی مثبت و معنی‌داری مشاهده شد (001/0p<؛ 824/0=r). بالاترین نمره در مقیاس SAS که 6 بود معادل با نمره 3 در مقیاس VAS بود و به‌طور کلی با افزایش نمره SAS، نمره VAS نیز افزایش می‌یافت.

نتیجه‌گیری: مقیاس آرام‌بخشی- بی‌قراری و مقیاس آنالوگ دیداری از همبستگی بالایی در ارزیابی آرام‌بخشی برخوردار هستند. بنابراین می‌توان SAS را به‌عنوان ابزاری معتبر در بخش درمانی مورد استفاده قرار داد.