اهداف: موسیقی، وسیلهای مناسب برای مداخله درمانی بوده و یک ابزار ارزان و غیرتهاجمی است که میتواند در کنار سایر مراقبتهای پرستاری مورد استفاده قرار گیرد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر موسیقیدرمانی گروهی بر میزان رفتارهای آشفته زنان سالمند مبتلا به آلزایمر انجام گرفت.
مواد و روشها: در این پژوهش نیمهتجربی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل در سال 1394 در دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز، 20 بیمار زن (75-65 سال) مبتلا به آلزایمر ساکن سرای سالمندان فرزانگان شهرستان شیراز با روش نمونهگیری دردسترس انتخاب شده و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش (10 نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسشنامه 10سئوالی آزمون مختصر شناختی و پرسشنامه بیقراری کوهن- منسفیلد بود. گروه آزمایش برای مدت چهار هفته و هر هفته سه جلسه 45-30دقیقهای در معرض موسیقیدرمانی گروهی قرار گرفتند، ولی در گروه کنترل هیچ مداخلهای صورت نگرفت. دادهها در دو مرحله پیشآزمون و پسآزمون گردآوری شدند. تجزیه و تحلیل دادهها با کمک نرمافزار SPSS 19 و توسط آزمون تحلیل کوواریانس انجام شد.
یافتهها: در مرحله پیشآزمون، میانگین رفتارهای آشفته در بین گروههای آزمایش و کنترل تفاوت معنیداری نداشت (05/0p>)، اما در مرحله پسآزمون میانگین رفتارهای آشفته در گروه آزمایش کاهش معنیداری نسبت به مرحله پیشآزمون و نسبت به گروه کنترل نشان داد (05/0p<). در گروه کنترل بین دو مرحله پیشآزمون و پسآزمون اختلاف معنیداری مشاهده نشد (05/0p>).
نتیجهگیری: استفاده از موسیقیدرمانی گروهی در کاهش رفتارهای آشفته زنان سالمند مبتلا به آلزایمر موثر است.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |