اهداف: عفونت های بیمارستانی در بخش مراقبت‌های ویژه منجر به افزایش مرگ و میر و همچنین افزایش طول مدت بستری در بیمارستان می‌شود. این مطالعه به منظور بررسی اثر ضدباکتریایی عصاره الکلی سیاه‌دانه بر باکتری‌های جداشده از بیماران بستری در بیمارستان انجام شد.

مواد و روش‌ها: این مطالعه تجربی در 100 نمونه بالینی که از بیماران بستری در بخش ICU بیمارستانی در تهران طی سال 1394 جمع‌آوری شده بود، انجام شد. نمونه‌های ارسالی به آزمایشگاه شامل 28 نمونه ترشحات دستگاه تنفسی (28%)، 25 نمونه خون (25%)، 20 نمونه زخم (20%)، 18 نمونه ادرار (18%) و 9 نمونه مایع مغزی- نخاعی (9%) بودند. هر نمونه روی 2 محیط آگار خون‌دار کشت و سپس در دو شرایط هوازی و بی‌هوازی انکوبه شد. برای تعیین کمترین غلظت از عصاره سیاه‌دانه با اثر بازدارندگی از روش میکروبراث دایلوشن استفاده شد.

یافته‌ها: بیشترین میکروارگانیزم جداشده از بیماران استافیلوکوکوس اورئوس (35 نمونه) و کمترین میکروارگانیزم اشریشیا کلی (17 نمونه) بود. رشد تمامی میکرواُرگانیزم‌ها در غلظت‌های متفاوتی از عصاره مهار شد. صرف‌نظر از نوع باکتری جداسازی‌شده، رشد 24 ایزوله در غلظت 200میلی‌گرم در میلی‌لیتر، 46 ایزوله در غلظت 100میلی‌گرم در میلی‌لیتر، 29 ایزوله در  غلظت 50میلی‌گرم در میلی‌لیتر و تنها یک ایزوله در غلظت 25میلی‌گرم در میلی‌لیتر مهار شد

نتیجه‌گیری: از عصاره سیاه‌دانه در غلظت‌های مختلف می‌توان به عنوان عامل ضدباکتریایی موثر به منظور جلوگیری از عفونت بیمارستانی ایجادشده توسط باکتری‌های مختلف استفاده کرد.