دوره 12، شماره 2 - ( جلد-2 1385 )
جلد 12 شماره 2 صفحات 16-10 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ghavami H, Ahmadi F, Meamarian R, Entezami H, . Faghih Zadeh S. Effectiveness of applying continuous care model on diabetic patients body mass index and weight . Intern Med Today 2006; 12 (2) :10-16
URL: http://imtj.gmu.ac.ir/article-1-27-fa.html
URL: http://imtj.gmu.ac.ir/article-1-27-fa.html
قوامی هاله، احمدی فضل‌الله، معماریان ربابه، انتظامی حسن، فقیه‌زاده سقراط. تأثیر مدل مراقبت پیگیر بر شاخص توده بدنی و وزن بیماران دیابتی. طب داخلی روز. 1385; 12 (2) :10-16
1- ، ahmadif@modares.ac.ir
چکیده: (21758 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: چاقی، تجمع چربی در نواحی بالایی بدن و سابقه خانوادگی دیابت، در زمره عوامل خطر دیابت می‌باشند. از آنجا که افزایش توده بدنی به عنوان یک عامل خطرزای بیماران دیابتی تلقی و کنترل و کاهش وزن به منزله کنترل بیماری محسوب می‌گردد، مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر مدل مراقبت پیگیر بر کنترل وزن و شاخص توده بدنی در بیماران دیابتی شهر ارومیه انجام شد.
روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی که به صورت کارآزمایی بالینی بر روی 74 بیمار دیابتی، در شهر ارومیه انجام شد، نمونه‌های مورد مطالعه به روش تخصیص تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند و با توجه به جورشدن متغیرهای مداخله‌گر در دو گروه، مدل مراقبت پیگیرکه دارای چهار قدم اساسی آشناسازی، حساس‌سازی، اجرا و ارزشیابی می‌باشد، بر گروه آزمون اجرا و پس از سه ماه، میانگین شاخص توده بدنی و وزن در دو گروه مورد بررسی قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمونهای آماری آنالیز واریانس، t مستقل و t زوجی در سطح معنی‌داری 05/0P مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: میزان شاخص توده بدنی و وزن درگروه شاهد و آزمون در شروع مطالعه و در ماههای اول، دوم و سوم مطالعه، در اندازه‌گیری‌های مکرّر (01/0P=) و نیز تفاوت میانگین‌های شاخص توده بدنی و وزن، قبل و بعد از آزمون در هر دو گروه نشان‌دهنده اختلاف معنی‌دار آماری بود (03/0=P).
نتیجه‌گیری: در این تحقیق، به‌کارگیری الگوی مراقبت پیگیر در کنترل شاخص توده بدنی در گروه آزمون مؤثر بود و سیر کاهشی داشت؛ این میزان در گروه شاهد تا حدّی افزایش یافت. معنی‌دار بودن کاهش وزن در این بیماران ارزشمند است؛ از آنجا که افزایش وزن و توده چربی در بیماران دیابتی شایع است و اغلب کنترل بیماری را دچار مشکل می‌نماید و عوارض بیماری نمایان می‌گردد، ضروری است از مدل‌های موفق که می‌توانند در مهار وزن اضافی مؤثر باشند، استفاده گردد.
واژه‌های کلیدی: شاخص توده بدنی، دیابت، مدل مراقبت پیگیر
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |