دوره 25، شماره 1 - ( زمستان 1397 )                   جلد 25 شماره 1 صفحات 21-16 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
2- گروه بیوشیمی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه پیام نور مشهد، مشهد، ایران
3- مرکز تحقیقات درماتوپاتولوژی و لیشمانیا، بیمارستان امام رضا، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
4- گروه طب ایرانی، دانشکده طب ایرانی و مکمل، دانشگاه علوم پزشکی مشهد ، مشهد، ایران
5- مرکز تحقیقات فارماکولوژیک گیاهان دارویی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
6- مرکز تحقیقات فارماکولوژیک گیاهان دارویی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران ، RakhshandehH@mums.ac.ir
چکیده:   (5826 مشاهده)

اهداف: گیاه بارهنگ در طب سنتی برای درمان اختلالات گوارشی استفاده می شود،  هدف این مطالعه تعیین اثر عصاره آبی الکلی بارهنگ بر زخم معده ناشی از ایندومتاسین بود.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی از 72 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار استفاده گردید. در گروههای درمانی، ابتدا با گاواژ ایندومتاسین (mg/kg 35)، زخم معده القا گردید و سپس به مدت 3 روز، به حیوانات، رانیتیدین (mg/kg 50) و دوزهای مختلف عصاره بارهنگ (mg/kg 400،800و200) گاواژ گردید. در گروه های پیشگیری، حیوانات به مدت 3 روز، رانیتیدین و دوزهای مختلف عصاره را دریافت کردند و سپس در روز چهارم برای القا زخم معده، ایندومتاسین گاواژ گردید. شش ساعت بعد، میزان زخم معده با بررسی های ماکروسکوپی و میکروسکوپی و همچنین میزان ترشح اسید معده اندازه گیری گردید. آنالیز داده ها با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس انجام گرفت.
یافته ها: دوز mg/kg 200 عصاره در گروه  های درمانی و تمامی دوزهای عصاره در گروه  های پیشگیری ترشح اسید را بطور معنی داری کاهش دادند(0/05>p) . نتایج ماکروسکوپی نشان می دهد که دوزهای مختلف عصاره در گروه  های پیشگیری (0/05>p و 0/01>p). و دوزهای  mg/kg 200 و mg/kg 800 عصاره در گروه  های درمانی (0/05>p) باعث کاهش معنی داری در میزان شاخص زخم شدند.
نتیجه گیری: عصاره آبی الکلی بارهنگ با کاهش ترشح اسید معده اثر محافظت کنندگی در برابر زخم معده ناشی از ایندومتاسین دارد.

متن کامل [PDF 1046 kb]   (2436 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: گوارش و کبد
دریافت: 1396/2/24 | پذیرش: 1397/7/21 | انتشار: 1397/10/1

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.