چکیده

  زمینه و هدف: بهبود کیفیت آموزش هر دانشگاه وابسته به بهبود کیفیت گروه های آموزشی آن است. بنابراین ارزیابی درونی گروه های آموزشی گامی مؤثر در رشد کیفی نظام آموزش عالی خواهد بود. لذا این مطالعه به منظور ارزیابی درونی گروه علوم پایه ی پزشکی یکی از دانشگاه های علوم پزشکی تیپ 3 در سال 1389 انجام شده است. 

  روش تحقیق: این پژوهش از نوع توصیفی مقطعی و جامعه ی پژوهش شامل کلیه ی اعضای هیأت علمی گروه علوم پایه ی پزشکی، مستندات و منابع بود. نمونه گیری به صورت مبتنی بر هدف انجام گردید. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه استفاده شد که در تکمیل آن از مصاحبه، مشاهده و بررسی اسناد نیز استفاده گردید و با به کارگیری روش های آمار توصیفی در قالب جداول توزیع فراوانی و شاخص های تمایل مرکزی و پراکندگی، تفسیر و استنتاج صورت گرفت.

  یافته ها: نتایج ارزیابی نشان داد که بجز عامل پایان نامه ها، فرصت های مطالعاتی و سمینارها که در وضعیت نامطلوبی قرار دارد، سایر عوامل شش گانه ی مورد مطالعه در حد مطلوب قرار دارند. به طوری که بیشترین امتیاز مربوط به عامل رسالت، اهداف و جایگاه سازمانی (3 از 3) و کمترین امتیاز متعلق به عامل پایان نامه ها، فرصت های مطالعاتی و سمینارها (66/1 از 3) بود .

  نتیجه گیری: با توجه به اهمیت ارزیابی درونی، گروه آموزشی باید جهت حفظ و ارتقای عامل هایی که وضعیت مطلوبی دارد، تلاش نموده و برای بهبود عواملی که نامطلوب بوده برنامه ریزی نماید. مسؤولین دانشگاه نیز باید شرایط و منابع لازم را برای بهبود وضعیت موجود و دستیابی به بالاترین حد مطلوب فراهم آورند.