اهداف: یکی از مهمترین نیازهای بیماران بستری در بخشهای مراقبت ویژه، ملاقات با همراهان است. با این حال ملاقات هنوز در این بخشها با محدودیتهای زیادی همراه است. هدف این مطالعه بررسی تاثیر افزایش زمان ملاقات بر درد و سطح هوشیاری بیماران بستری در بخش آیسییو بود.
مواد و روشها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 60 بیمار بستری در بخشهای مراقبت ویژه بیمارستان ولیعصر اراک در سال 94-1393 بهروش دردسترس انتخاب و براساس تخصیص تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. ملاقات در گروه مداخله بهمدت 10 دقیقه 3 بار در روز و در گروه کنترل طبق روتین بیمارستان بهمدت 10 دقیقه یک بار در روز انجام شد و شاخصهای درد و سطح هوشیاری بیماران، قبل، حین، 10 و 30 دقیقه بعد مورد بررسی قرار گرفت. برای آنالیز دادهها از نرمافزار SPSS 20 و آزمونهای مجذور کای، T زوجی، T مستقل و آنالیز واریانس اندازههای تکراری استفاده شد.
یافتهها: قبل از انجام مداخله دو گروه از نظر درد و سطح هوشیاری تفاوت معنیداری نداشتند (05/0p>). بعد از مداخله در گروه کنترل در ساعت 15 شاخصهای درد و سطح هوشیاری قبل و 30 دقیقه بعد از ملاقات تفاوت آماری معنیداری نداشت (05/0p>). در گروه مداخله در ساعتهای 9، 12 و 15، شاخص درد قبل از ملاقات و 30 دقیقه بعد تفاوت معنیداری داشت (05/0p<)، اما شاخص سطح هوشیاری بیماران در هیچ کدام از زمانها تغییرات معنیداری نداشت (05/0p>).
نتیجهگیری: افزایش زمان ملاقات باعث کاهش میانگین درد در بیماران بستری در بخش آیسییو میشود.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |