Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

چکیده زمینه و هدف: یکی از عوارض شایع بعد از عمل بای‌پس کرونر، آریتمی‌های فوق بطنی است که در 40% موارد، بویژه در بیماران مسن و نیز در 45% موارد در بیمارانی که تاریخچه‌ای از آریتمی‌های دهلیزی دارند، مشاهده می‌شود. اگرچه آریتمی فوق بطنی خوش‌خیم و قابل کنترل است، امّا می‌تواند به عوارض خطرناک مانند سکته مغزی منتهی شود. علل متعددی باعث ایجاد آریتمی‌های فوق بطنی می‌شود که از آن جمله می‌توان به بی‌ثباتی همودینامیک و عدم تعادل الکترولیت‌ها اشاره کرد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط آریتمی‌های فوق بطنی با میزان جذب و دفع مایعات و الکترولیت‌ها، بعد از عمل جراحی‌ بای‌پس کرونر انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه که از نوع پیمایشی زمینه‌ای (اکتشافی) بود، 80 نفر از بیماران واجد شرایط عمل Coronary Artery Bypass Grafting (CABG) به صورت تصادفی انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌ها بر اساس اطلاعات فردی نظیر سن، جنس، وزن و نیز اطلاعاتی شامل میزان پتاسیم، کلسیم، سدیم، قند، اوره، کراتینین، هموگلوبین، هماتوکریت، میزان Ejection Fraction (EF)، نوع ریتم و نیز کنترل جذب و دفع (شامل تزریقات وریدی، میزان ادرار در ساعت و درناژ چست تیوب) جمع‌آوری و سپس با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS و آزمون آماری واریانس یک طرفه، t و دانکن درسطح معنی‌داری 05/0P تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: میزان تاکیکاردی فوق بطنی در بین نمونه‌های پژوهش 5/37% و آریتمی بطنی 5/2% بود؛ بین میزان درناژ چست تیوب و برون‌ده ادراری بیماران با آریتمی‌های فوق بطنی پس از عمل ارتباط معنی‌داری وجود داشت (05/0P<). نتیجه‌گیری: درناژ خون از طریق چست تیوب و جذب و دفع مایعات، می‌تواند شواهدی دالّ بر تاکیکاردی فوق بطنی بعد از عمل CABG باشد؛ این امر می‌تواند بهترین راهنما برای پرستاران ICU (قلب باز) جهت بهبود ثبات همودینامیک بیمار و پیشگیری از بروز آریتمی‌های فوق بطنی باشد.

متن کامل [DOC 81 kb]   (11935 دریافت)