فروتن راضیه، سعادتی اقدس، محبی مهستی. ارتباط آریتمیهای فوق بطنی با میزان جذب و دفع مایعات و الکترولیتها بعد از عمل جراحی بایپس کرونر . طب داخلی روز. 1385; 12 (1) :14-19
URL: http://imtj.gmu.ac.ir/article-1-25-fa.html
1- ، rfrotan@yahoo.com
چکیده: (12718 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: یکی از عوارض شایع بعد از عمل بایپس کرونر، آریتمیهای فوق بطنی است که در 40% موارد، بویژه در بیماران مسن و نیز در 45% موارد در بیمارانی که تاریخچهای از آریتمیهای دهلیزی دارند، مشاهده میشود. اگرچه آریتمی فوق بطنی خوشخیم و قابل کنترل است، امّا میتواند به عوارض خطرناک مانند سکته مغزی منتهی شود. علل متعددی باعث ایجاد آریتمیهای فوق بطنی میشود که از آن جمله میتوان به بیثباتی همودینامیک و عدم تعادل الکترولیتها اشاره کرد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط آریتمیهای فوق بطنی با میزان جذب و دفع مایعات و الکترولیتها، بعد از عمل جراحی بایپس کرونر انجام شد.
روش تحقیق: در این مطالعه که از نوع پیمایشی زمینهای (اکتشافی) بود، 80 نفر از بیماران واجد شرایط عمل Coronary Artery Bypass Grafting (CABG) به صورت تصادفی انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. دادهها بر اساس اطلاعات فردی نظیر سن، جنس، وزن و نیز اطلاعاتی شامل میزان پتاسیم، کلسیم، سدیم، قند، اوره، کراتینین، هموگلوبین، هماتوکریت، میزان Ejection Fraction (EF)، نوع ریتم و نیز کنترل جذب و دفع (شامل تزریقات وریدی، میزان ادرار در ساعت و درناژ چست تیوب) جمعآوری و سپس با استفاده از نرمافزار آماری SPSS و آزمون آماری واریانس یک طرفه، t و دانکن درسطح معنیداری 05/0P تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: میزان تاکیکاردی فوق بطنی در بین نمونههای پژوهش 5/37% و آریتمی بطنی 5/2% بود؛ بین میزان درناژ چست تیوب و برونده ادراری بیماران با آریتمیهای فوق بطنی پس از عمل ارتباط معنیداری وجود داشت (05/0P<).
نتیجهگیری: درناژ خون از طریق چست تیوب و جذب و دفع مایعات، میتواند شواهدی دالّ بر تاکیکاردی فوق بطنی بعد از عمل CABG باشد؛ این امر میتواند بهترین راهنما برای پرستاران ICU (قلب باز) جهت بهبود ثبات همودینامیک بیمار و پیشگیری از بروز آریتمیهای فوق بطنی باشد.
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
پزشكي آزمايشگاهی دریافت: 1386/3/31 | انتشار: 1385/1/26