دوره 27، شماره 1 - ( زمستان 1399 )
جلد 27 شماره 1 صفحات 113-98 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
KhajehLandi M, Bolboli L, Bolbol S, Zabihi B. Effect of One Course Pilates Exercise Program on Serum Levels of Resistin, Visfatin, and Chemerin in Overweight Women. Intern Med Today 2020; 27 (1) :98-113
URL: http://imtj.gmu.ac.ir/article-1-3521-fa.html
URL: http://imtj.gmu.ac.ir/article-1-3521-fa.html
خواجه لندی مژده، بلبلی لطفعلی، بلبل سایه، ذبیحی بهزاد. بررسی تأثیر یک دوره تمرین ورزشی پیلاتس بر سطوح سرمی رزیستین، ویسفاتین، و کمرین زنان دارای اضافه‌وزن. طب داخلی روز. 1399; 27 (1) :98-113
مژده خواجه لندی*1 
، لطفعلی بلبلی2 ، سایه بلبل3 ، بهزاد ذبیحی4
، لطفعلی بلبلی2 ، سایه بلبل3 ، بهزاد ذبیحی4
1- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران. ، md.khajehlandi@uma.ac.ir
2- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
3- گروه شیمی کاربردی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
4- گروه مدیریت و بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
2- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
3- گروه شیمی کاربردی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
4- گروه مدیریت و بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
چکیده: (2741 مشاهده)
اهداف: هموستاز و سطوح آدیپوکاین‌های بدن تحت تأثیر فعالیت بدنی و اضافه‌وزن قرار گرفته، بدین‌ترتیب دستخوش تغییراتی می‌شوند. از این رو هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر یک دوره تمرین ورزشی پیلاتس بر سطوح سرمی رزیستین، ویسفاتین، و کمرین زنان دارای اضافه‌وزن بود.
مواد و روش ها: در مطالعه نیمه‌تجربی حاضر، 28 زن دارای اضافه‌وزن داوطلبانه شرکت کردند و به طور تصادفی به دو گروه چهارده‌نفره (آزمایش و کنترل) تقسیم شدند. برنامه تمرینی پیلاتس به مدت هشت هفته (سه جلسه در هفته) در باشگاه ورزشی اهواز به اجرا درآمد. در این مدت اعضای گروه کنترل هیچ‌گونه فعالیت ورزشی نداشتند. نمونه‌های خونی قبل و 48 ساعت پس از هفته هشتم تمرین بعد از 14-12 ساعت ناشتا بودن طی دو مرحله برای اندازه‌گیری سطوح سرمی رزیستین، ویسفاتین و کمرین از گروه‌های مورد مطالعه گرفته شد. از آزمون آماری تی وابسته جهت بررسی تغییرات درون‌گروهی متغیرها و از آزمون تحلیل کوواریانس جهت بررسی تغییرات بین گروه‌های تحقیق استفاده شد. مقادیر به وسیله نرم‌افزار SPSS نسخه 23 با سطح معناداری کوچک‌تر از 0/05 آنالیز شدند.
یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که پس از یک دوره تمرین پیلاتس در گروه تمرین میزان تغییرات سطوح سرمی رزیستین (0/001=P) ویسفاتین (0/045=P) و کمرین (0/009=P) کاهش معناداری نسبت به قبل از تمرین داشتند. همچنین در مقایسه بین‌گروهی نیز میزان تغییرات سطوح سرمی رزیستین (0/005=P) ویسفاتین (0/034=P) و کمرین (0/025=P) نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری داشتند.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج این‌گونه به نظر می‌رسد که تمرین ورزشی پیلاتس یک عامل تحریکی کافی برای کاهش رزیستین، ویسفاتین و کمرین در زنان دارای اضافه‌وزن است و می‌تواند به عنوان یک برنامه تمرینی مناسب جهت کنترل سلامت و وضعیت فیزیولوژیک در زنان دارای اضافه‌وزن مورد توجه قرار گیرد.
مواد و روش ها: در مطالعه نیمه‌تجربی حاضر، 28 زن دارای اضافه‌وزن داوطلبانه شرکت کردند و به طور تصادفی به دو گروه چهارده‌نفره (آزمایش و کنترل) تقسیم شدند. برنامه تمرینی پیلاتس به مدت هشت هفته (سه جلسه در هفته) در باشگاه ورزشی اهواز به اجرا درآمد. در این مدت اعضای گروه کنترل هیچ‌گونه فعالیت ورزشی نداشتند. نمونه‌های خونی قبل و 48 ساعت پس از هفته هشتم تمرین بعد از 14-12 ساعت ناشتا بودن طی دو مرحله برای اندازه‌گیری سطوح سرمی رزیستین، ویسفاتین و کمرین از گروه‌های مورد مطالعه گرفته شد. از آزمون آماری تی وابسته جهت بررسی تغییرات درون‌گروهی متغیرها و از آزمون تحلیل کوواریانس جهت بررسی تغییرات بین گروه‌های تحقیق استفاده شد. مقادیر به وسیله نرم‌افزار SPSS نسخه 23 با سطح معناداری کوچک‌تر از 0/05 آنالیز شدند.
یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که پس از یک دوره تمرین پیلاتس در گروه تمرین میزان تغییرات سطوح سرمی رزیستین (0/001=P) ویسفاتین (0/045=P) و کمرین (0/009=P) کاهش معناداری نسبت به قبل از تمرین داشتند. همچنین در مقایسه بین‌گروهی نیز میزان تغییرات سطوح سرمی رزیستین (0/005=P) ویسفاتین (0/034=P) و کمرین (0/025=P) نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری داشتند.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج این‌گونه به نظر می‌رسد که تمرین ورزشی پیلاتس یک عامل تحریکی کافی برای کاهش رزیستین، ویسفاتین و کمرین در زنان دارای اضافه‌وزن است و می‌تواند به عنوان یک برنامه تمرینی مناسب جهت کنترل سلامت و وضعیت فیزیولوژیک در زنان دارای اضافه‌وزن مورد توجه قرار گیرد.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
فيزيولوژی پزشکی
دریافت: 1399/1/31 | پذیرش: 1399/7/19 | انتشار: 1399/10/12
دریافت: 1399/1/31 | پذیرش: 1399/7/19 | انتشار: 1399/10/12
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |