دوره 29، شماره 1 - ( زمستان 1401 )
جلد 29 شماره 1 صفحات 26-18 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Talebileili M, Delirezh N, Abtahi Foroushani M. Investigating Spleen-cell-conditioned Medium Treated with Different Concentrations of Adenosine on 4T1 Breast Cancer Cells. Intern Med Today 2022; 29 (1) :18-26
URL: http://imtj.gmu.ac.ir/article-1-3980-fa.html
URL: http://imtj.gmu.ac.ir/article-1-3980-fa.html
طالبی لیلی مریم، دلیرژ نوروز، ابطحی فروشانی میثم. بررسی اثرات محیط شرطی شده سلول‌های طحالی تیمار شده با غلظت‌های مختلف آدنوزین بر روی سلول‌های سرطان پستان رده سلولی4T1. طب داخلی روز. 1401; 29 (1) :18-26
1- کارشناسی ارشد ایمنی شناسی، گروه میکروبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران.
2- استاد، بخش ایمنی شناسی، گروه میکروبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران. ،n.delirezh@urmia.ac.ir
3- دانشیار، بخش ایمنی شناسی، گروه میکروبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران.
2- استاد، بخش ایمنی شناسی، گروه میکروبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران. ،
3- دانشیار، بخش ایمنی شناسی، گروه میکروبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران.
چکیده: (660 مشاهده)
اهداف: مطالعه بررسی اثرات محیط شرطی شده حاصل از سلول‌های طحالی تیمار شده با غلظت‌های مختلف آدنوزین بر روی سلول‌های سرطان پستان رده سلولی 4T1 است.
مواد و روش ها: برای این منظور طحال موش سوری در شرایط کاملا استریل جداسازی و سپس اسپلنوسیت‌ها برای کشت جداسازی شدند. غلظت‌های µM 25، µM 50 و µM 100 از آدنوزین به همراه محلول فیتوهماگلوتینین، محیط کشت حاوی FBS به اسپلنوسیت‌ها اضافه وبه مدت 72 ساعت انکوبه شد.سپس اسپلنوسیت‌ها را با اضافه کردن محیط کشت تازه بدون سرم به مدت 24 ساعت انکوبه شد. این بارمایع‌رویی جمع‌آوری و برای مطالعات در فیریز -80 نگهداری شد. محیط شرطی شده به مقدار 50% به 50% در محیط کشت حاوی سلول‌های سرطانی رده 4T1 استفاده شد. گروه‌های مورد مطالعه شامل: کنترل حاوی سلول‌های سرطانی 4T1 بدون تیمار، محیط شرطی شده حاصل ازسلول‌های طحالی بدون تیمار با آدنوزین، محیط شرطی شده حاصل از سلول‌های طحالی تیمارشده با غلظت µM 5/2 آدنوزین، محیط شرطی شده حاصل از سلول‌های طحالی تیمارشده با غلظت µM 5 آدنوزین و گروه پنجم محیط شرطی شده حاصل از سلول‌های طحالی تیمارشده با غلظت µM 10 آدنوزین. پس از گذشت 48 ساعت زنده‌مانی سلول‌های 4T1، توسط تست(3-(4,5-dimethyltrhiazol-2-yl)-2,5-diphenylterazolium bromide) MTT و (Neutral Red) NR سنجیده شد و میزان آپپتوز در سلول‌ها به وسیله‌ی رنگ آمیزی با رنگ‌های حیاتی ارزیابی گردید.
یافته ها: محیط شرطی شده سلول‌های طحالی خود قدرت آسیب زدن به سلول‌های سرطانی را دارند و موجب کاهش معنا‌دار در برداشت نوترال رد یا باعث آسیب غشاء سلول‌های سرطانی گردید، در تست MTT شاهد کاهش قدرت میتوکندریایی و به عبارتی کاهش قدرت حیاتی سلول‌های سرطانی در مقایسه با گروه کنترل شد، در تست آپپتوز درصدی از سلول‌های سرطانی از رنگ سبز به رنگ قرمز درآمدند. با اضافه کردن آدنوزین در غلظت µM 5/2 به محیط شرطی شده سلول‌های طحالی این عملکرد محیط شرطی شده تقویت شد طوری که میزان برداشت رنگ نوترال رد به شدت کاهش و موجب کاهش بیشتر قدرت میتوکنریایی سلول‌های سرطانی شد. همچنین موجب افزایش آپپتوزسلول‌های سرطانی شد، طوری که اکثر سلول‌های سرطانی به رنگ قرمز درآمدند. با افزایش غلظت آدنوزین به µM 5 اثر مفید محیط شرطی شده سلول‌های طحالی کاهش یافت، طوری که از نظر آماری اختلاف معناداری با گروه محیط شرطی شده سلول‌های طحالی بدون تیمارنداشت. زمانی که غلظت آدنوزین را به µM10 افزایش دادیم عملکرد کشتار ازبین رفت وبا گروه کنترل تفاوت معناداری نداشت.
نتیجه گیری: براساس نتایج محیط شرطی شده سلول‌های طحالی خود به تنهایی قادر به کشتار درصدی از سلول‌های سرطانی می‌باشد. زمانی که محیط شرطی شده سلول‌های طحالی را با غلظت‌های پایینی از آدنوزین تیمار کنیم شاهد افزایش بهبود عملکرد کشتار در سلول‌های سرطانی و بهبودعملکرد سلول‌های ایمنی در اندرکنش با سلول‌های سرطانی می‌باشیم. اما زمانی که میزان غلظت آدنوزین افزایش یابد عملکرد کشتار در سلول‌های سرطانی ازبین رفته و کاملا عکس می‌شود به عبارتی موجب رشد سلول‌های سرطانی می‌شود.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
آلرژی و ايمونولوژی بالينی
دریافت: 1402/2/10 | پذیرش: 1402/3/22 | انتشار: 1402/3/29
دریافت: 1402/2/10 | پذیرش: 1402/3/22 | انتشار: 1402/3/29
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |