logo
دوره 12، شماره 1 - ( جلد-1 1385 )                   جلد 12 شماره 1 صفحات 10-5 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Tayebi-Meybodi N, Amooeian S, Farzadnia M, Memar B, Mahmoudi M, Mozouni M et al . Clinical and laboratory evaluation in 17 cases of macroprolactinemia identified by polyethylene glycol precipitation test. Intern Med Today 2006; 12 (1) :5-10
URL: http://imtj.gmu.ac.ir/article-1-50-fa.html
طیبی میبدی ناصر، عموئیان سکینه، فرزادنیا مهدی، معمار بهرام، محمودی محمود، موزونی مهدی و همکاران.. بررسی کلینیکی و آزمایشگاهی هفده مورد مبتلا به ماکروپرولاکتینمی تشخیص داده شده با آزمون رسوبی پلی‌اتیلن گلیکول. طب داخلی روز. 1385; 12 (1) :5-10

URL: http://imtj.gmu.ac.ir/article-1-50-fa.html


1- ، mhdfarzadnia@yahoo.com
چکیده:   (13838 مشاهده)
چکیده زمینه و هدف: ماکروپرولاکتینمی که در آن قسمت عمده پرولاکتین در گردش از کمپلکس‌های پروتئینی بزرگ (بیشتر از 150 کیلو دالتون) تشکیل شده، یکی از علل اصلی هیپرپرولاکتینمی ایدیوپاتیک است و با فقدان علائم و یا درجات خفیفی از علائم می‌باشد. مطالعه حاضر با هدف معرفی آزمایش ساده و ارزان‌قیمت پلی‌اتیلن گلیکول (PEG) برای ارزیابی ماکروپرولاکتینمی و اجتناب از سایر روشهای تشخیصی پر هزینه و همچنین ارزیابی علائم کلاسیک هیپرپرولاکتینمی در افراد مبتلا به ماکروپرولاکتینمی انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی، میزان پرولاکتین سرم در 90 بیمار زن با هیپرپرولاکتینمی (پرولاکتین‌ µg/L 30<) قبل و پس از رسوب ماکروپرولاکتین به وسیله PEG اندازه‌گیری شد و علائم بالینی و رادیوگرافیک آنها در پرسشنامه‌ای ثبت گردید. یافته‌ها: 8/18% این افراد ماکروپرولاکتینمیک بودند و علائم کلاسیک هیپرپرولاکتینمی نداشتند. نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع بالای ماکروپرولاکتینمی و عدم وجود علائم کلاسیک هیپرپرولاکتینمی برای اجتناب از اشتباهات تشخیصی و درمانی، غربالگری ماکروپرولاکتین برای تمامی بیماران هیپرپرولاکتمینک توصیه می‌گردد.
متن کامل [DOC 103 kb]   (12375 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: پزشكي داخلی
دریافت: 1386/4/12 | انتشار: 1385/1/26

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.